Hier nog wat beelden en info over mijn avontuur van mountainbike "Stoneman".....
110 km en méér dan 4000 hoogtemeters .....
ontbijt om 04.00 uur s' morgens .... met de wagen een verplaatsing van ongeveer "35 km naar de startplaats in SEXTEN .... start om 06.00 uur stipt .... eerst een drietal km asfalt maar steeds méér dan 10% bergop ....
af en toe stoppen en een foto maken ( kost natuurlijk wel veel tijd ) maar omdat ik niet OP TIJD aan t rijden ben geniet ik er ook van en toegegeven dat een foto maken ook een beetje recupereren is ...
het grootste zonneuurwerk te wereld .......
van links naar rechts ( neuner... zehner , elfer en zwölfespitze en uiterst recht Einserspitze ...
als de zon boven de desbetreffende toppen staat kun je exact zeggen hoe laat het is zonder uurwerk ....!!! heel mooi ....
de panorama's volgen in snel tempo op ... wat een sprookje .....!!!!!
milledju ... wat een zicht , maar ik moet verder ..; de tijd dringt ... nog 100 km te gaan en méér dan 3000 hoogtemeters resten nog naar de finisch ....
Ik ben ondertussen al ver boven de boomgrens .. ik zit al op 2400 meter hoogte en geniet mateloos van de uitzichten ....
alléén wat koeien en geiten kom ik tegen .... weeral even een foto ... en snel verder ..... de zon klimt al hoger en doet verrekt goed op " mijne pokkel";;;;;;
wereldvermaarde passage van ongeveer twaalf kilometer lang en uiterst moeilijk ... behendigheid en concentratie zijn uiterst belangrijk ....
Ik worstel er mij door .... met moeite moet ik zeggen ... talloze keren afstappen vanwege te moeilijk of te gevaarlijk .... ik neem géén risiko's maar het afstappen vergt veel krachten .... na 100 keer begint het op mijn zenuwen te werken en ik schreeuw uit volle borst " KLOTEBERG" niemand kan me horen .....( gelukkig)
onder de rotsen door loopt het pad met soms vervaarlijke afgronden ..... uiterste concentratie vereist ....ik ben alleen ..... soms vraag ik me af af dat wel verstandig is maar anderzijds hoef je naar niemand te kijken en aan niemand rekenschap af te leggen ....
De weg is gemarkeerd met tekens van de stoneman en ook met hoopjes stenen op mekaar ..; zie foto ...
de zon klimt hoger en hoger en ik begin het vervaarlijk warm te krijgen ..... het sleuren en trekken tussen de stenen eisen hun tol .....
wat een panorama ..... ik dwing me toch om steeds weer foto's te maken alsook met de twee camera's maak ik voortdurend beelden om later een mooie video te maken .... het kosten krachten ... vééél krachten .... maar nu heb ik géén spijt omdat ik nogmaals kan genieten van de beelden ....
het gaat niet zonder moeite en GOLD moet je verdienen .... alles op één dag .... milledju ik moet voortmaken want ik weet wat er nog moet komen ....
steeds op en af en steeds hopend : nu zal het wel een tijdje bergaf gaan !!! NOPE .. alweer een klotestuk bergop ... steeds mijn moed bijeenrapend ...
het tweede gaatje op mijn polsband is een feit ... nog drie te gaan en nog 2700 hoogtemeters .... amaai ... ik begin te twijfelen .... het is al bijna middag en ik heb nog géén 20 kilometer afgelegd .... haal ik het wel ???
Ik kan niet aan de verleiding weerstaan en in een plaatselijk café bestel ik een grote pint ... ik werk tegelijk twee repen naar binnen .... met mijn beste italiaans maak ik de mensen wegwijs dat ik aan de stoneman bezig ben .....het enige wat ze zeggen is " MAMA MIA".....
méér hoef ik niet te weten en na amper 15 minuten moet ik verder ( ik was nog graag gebleven maar dat gaat niet als je voor goud gaat moet je verder verder en nog eens verder )
ik kijk op mijn roadbook en zie dat er nu een makkelijk stuk zit aan te komen ... 6 kilometer bergop waarvan vier door de stenen ... maar dat valt helemaal tegen ... wat een kloteweg ... niet steil maar ik heb veel moeite om in het zadel te blijven ... de ondergrond is dermate slecht dat het quasi onmogelijk is om te fietsen ... ik verlies veel kostbare tijd en het kost ongelooflijk veel inspanning ....
boven op de Kreuzbergpas trakteer ik mezelf weer op een dikke pint ... het was nodig ... ook snel water bijvullen en na amper tien minuten verder .... de ober ...kijkt me bewonderend aan en zegt STONEMAN ORO ?????..... wauw ...... hij zegt :naar de croda rossa ... volgend stempelpunt ... Mezza ora ( halfuur) ik ken de weg vanbuiten en blijf steeds in het zadel en inderdaad na een halfuur ben ik boven ...... vlug wat drinken ,stempelpost ... gaatje knippen en weeral gaan de duimen omhoog van de plaatselijke mannen die aan de skilift staan .... bravo bravo vai vai !!!waren de woorden ... nog één stempel rest er voor goud maar eerst nog zes kilometer bergaf naar sexten en vervolgens 8 km bergaf naar Toblach ...
een hele klus als je er fit aan moet beginnen laat staan als je stikkapot bent .... de twijfels beginnen toe te slaan ... het is warm héél warm .... toch beslis ik om eraan te beginnen .... klinkt het niet dan botst het maar .... je grenzen verleggen , de knop omdraaien ....
ik bel naar mijn maat die in het hotel wacht op mijn sein om me op te pikken in Toblach op een afgesproken plaats .... ik zeg hem dat het laat gaat worden .... ik doe mijn best ...... ok ...hij wacht verder om een seintje ....
van het thuisfront krijg ik konstant aanmoedigingen via SMS .... ondertussen is de stroom van mijn GPS uitgevallen en mijn I phone begint ook te sputteren ; nog maar 16% batterij .... omdat de GSM toch héél voornaam is besluit ik over te gaan op de zware middelen : uitschakelen dat ding om de batterij te sparen .....
In het Sylvestertal kom ik voorbij aan de laatste hut .... het is dan al zes uur en nog tien kilometer klimmen door de stenen met steeds méér dan 10%.....
IK MOET STOPPEN wegens watertekort en ik drink snel een laatste GROTE pint ...... de vrouw van de hut weet waar ik mee bezig ben en geeft me moed weliswaar hoofdschuddend( meedelijden of bewondering ??? ik denk beide) ... ofschoon ik de berg héél goed ken infomeer ik naar de nodige tijd die ik nodig zal hebben ... ze zegt : wandelaars 2 uren en 15 minuten ..... amaai het is ondertussen al 18.15 uur en ik begin me verschrikkelijk op te jagen .... ik maak dan ook een grote BEGINNERSFOUT ..... ik start vééééél te snel en dat moet ik cash betalen ...... miljaar ... de laatste twee kilometer ... ik kom géén poot meer vooruit .... opgeven of niet ????
Ik neem bij manier van spreken het woordenboek en scheur het bladzijde met opgeven eruit !!!! miljaar ... zo dicht bij de top ,zo dicht bij goud ..... al moet ik op mijn kniën naar boven maar dat laatste gaatje zal ik hebben in mijn polsband .... het is trekken en sleuren meer wandelen als fietsen maar dan om 19.50 ben ik eindelijk boven ......een geweldig moment van emotie overvalt mij ;;; moeilijk uit te leggen ....... supertrots .... bijna wenen van geluk ... voor een stom gaatje in mijn polsband ... ik heb het gehaald ....ik sta op méér dan 2500 meter hoogte
snel een foto ... snel mijn GSM opstarten en vrouwlief en enkele vrienden op de hoogte brengen ....
ook snel naar het hotel bellen en zeggen aan mijne maat .....vertrek maar ... binnen twintig minuten ben in Toblach aan de wagen ...
Weeral een grote misrekening ..... na vijf minuten afdalen zie ik NIKS meer .... géén kloten en levensgevaarlijk door die stenen en de afgronden .....
ik besluit het kalm aan te doen ....maar zelfs langzaam is het een gevaarlijke bedoening .... moe maar stik naar de kloten kom ik Toblach aan om 21.00 uur ....
snel de fiets op de fietsdrager en zonder te wassen of te douchen naar het hotel voor het avondmaal .... ik krijg geen brok door mijn keel deels van emotie deels van de inspanning .... op kosten van het hotel vloeide de champagne rijkelijk en om halftwaalf stond ik eindelijk onder douche .....
ik viel nadien als een blok in slaap .....
voilà het relaas van een uiterst mooie maar vermoeiende dag !!!!!!
Hier nogmaals de link van de video op youtube
https://youtu.be/-eNW0TAfQAs
gewoon kopiëren en plakken in youtube of google
Geen opmerkingen:
Een reactie posten