% vreters

% vreters
hellingvreters

op en af

op en af

Cube

Stoneman Spiral

Stoneman

vrijdag 9 september 2016

Vrijdag 09September 2016




Donderdagavond 01 september was het tijd om het startpakket van de stoneman dolomiti te kopen ...
Met de MTB dus .... de rit zou dus doorgaan op O2 september vrijdag ....

De organisator Roland Stauder vroeg me waar ik wou starten .... ik zei hem hem hoe laat en waar ....

MIS !!! zei hij ... dan haal je het niet .... ik had gedacht om halfzeven zeven uur te vertrekken maar hij zei : ten laatste om 06.00 uur en wees me de startplaats op de kaart .... één uur minder SCHIEBEN en het moeilijkste stuk moet je s'morgens doen zei hij , als je nog fit bent ....
De laatste klim van de dag zou dan de Markinkele zijn .... ook niet van de poes ... zeker als je er "moe" aan moet beginnen ...

Allez dan maar : ontbijt weeral om kwart voor vijf s' morgens .... ik kreeg niet veel naar binnen ... te vroeg !!! iets na halfzes was mijne maat nog niet beneden en ik ging dan even kijken op zijn kamer ...inderdaad ... hij had zich verslapen ... géén erg !!! op een mum van tijd was hij klaar om me naar Sexten te brengen met de wagen .... hij kon onmiddellijk terugkeren en de dag verder invullen naar believen .... met de wagen volgen op het MTB parkoers is onmogelijk !!!!

Ik starte dus even na zes uur .... een kwartiertje bergop over asfalt daarna schotter en vervolgens stenen ...






Rond zeven uur kwam het zonnetje piepen en had ik al een 800 m hoogteverschil overwonnen ....
Tot daar ging het goed ..... dan is de miserie begonnen .... sleuren en trekken , fietsen afwisselend met wandelen .... afstappen op de gevaarlijke plaatsen ,want dat had ik de organisator beloofd na het dodelijke ongeval een paar dagen eerder ( een 55 jarige Duitser is zo'n driehonderd meter naar beneden gestort nadat hij zijn evenwicht is verloren op de één of de ander manier)
Ik hoef niemand niets te bewijzen en zeker mezelf niet .... ik heb deze keer verschillende keren afgestapt waar ik gewoonlijk wel in het zadel blijf .... maar één ding is zeker .... bij de minste twijfel : afstappen en een stuk te voet ...ik was alléén ( en heb de ganse dag NIEMAND gezien)
een reden temeer om het kalmaan te doen ....

de DEMUT passsage is ongeveer tien kilometer lang en vergt veel van de biker qua techniek en ook
uithoudingsvermogen .... steeds vol geconcentreerd blijven is dan ook de boodschap ...






Ik heb afgezien maar ook verschrikkelijk genoten van de natuur ..... het was warm en op 26 km heb ik DRIE liter water gedronken .... het was ondertussen al middag toen ik in Padola aankwam en had nog maar 26 van de 110 km achter de rug .... ik begon me ongerust te maken of ik het wel zou redden op één dag .... water bijvullen en de eerste keer 15 minuten rust waren noodzakelijk .....
Nu begon ik pas de tips van de organistor te begrijpen .... inderdaad op de juiste plaats vertrokken ....
Snel een reep naar binnen werken en afstempelen in Padola ....
op de kaart zag ik dat er nu een makkelijke beklimming zat aan te komen ... via Valgrande naar de Kreuzbergpas .... een zestal km ..... MILJAAR ;;;;;;daar heb ik veel krachten en tijd verspeeld ... niet dat het erg steil was maar de ondergrond was zo los dat fietsen quasi onmogelijk was ;.... ik besloot om de laatste twee km te stappen ..... en vooral niet opjagen ..... maar twee km stappen duurt lang ....

op de kreuzbergpas moest ik weer stempelen en daar hab ik mezelf getrakteerd op een grote pint ... héééééééérlijk ....... de volgende beklimming was naar Rotwand ( ik ken ze vanbuiten ) en ben dan ook zonder afstappen naar boven gereden ..... even water bijvullen aan de rudihütte .... en in vliegende vaar over de rodelpiste naar Sexten , Toblach .....

op naar de laatste beklimming ..... 20 km ... de Markinkele..... het was ondertussen al vijf uur .....
de eerste 10 km was het nog héél warm en aan de laatste hut ( sylvesteralm) besloot ik noodgedwongen water bij te vullen en ook nog een grote pint ... sloeg ik achterover met nog twee "gellekes".... puur suiker .....

Kwart na zes vertrok ik aan de hut voor de laatste 10 km bergop .... twee en een half uur zei de bazin van de hut ... hebben wandelaars nodig .... ondertussen begon het al flink te schemeren en omdat ik toch al moe was heb ik een "beginnersfout" gemaakt ... veeeeel te snel gestart .....
als je moe bent denk je niet meer logisch na ....
van het thuisfront kreeg ik constant aanmoedigingen via sms ..... maar mijn batterij van mijn GPS had al de geest gegeven en mijn mobiel had nog 16%   en omdat een gsm toch belangrijk is besloot om hem UIT te schakelen om stroom te sparen ......

Te snel starten wil zeggen ..... je komt jezelf tegen .... en ben ik ook ... letterlijk en figuurlijk botste ik op een muur .... fietsen ging niet meer , ik kreeg de pedalen niet meer rond ....
OPGEVEN staat niet in mijn vocabulair ( al heb ik er verschillende keren aan gedacht)
al moest ik de laatste twee km op mijn kniën , maar goud zou het worden ... zo kort bij het doel .....verstand op nul en door die muur van pijn .....

het duurde lang , héél lang ..... maar dan toch eindelijk ... de laatste controlepost ......





Even vrouwlief bellen dat ik het gehaald had , en ook enkele vrienden .......
met de laatste resten van de batterij van mijn GSM heb ik dan mijne maat E Schoubben in het hotel gebeld dat hij kon vertrekken om me in Toblach af te halen met de wagen ....
Ik moest wel nog twintig km bergaf door de stenen en had gerekend op Twintig minuten .....
weeral mis ..... het ging van kwaad naar erger en binnen de tien minuten zag ik NIKS meer ... pekedonker en levensgevaarlijk ....
Om negen uur en heel moeizaam ben ik dan stikkapot aan de wagen aangekomen ....

om halftien zat ik zonder te douchen aan tafel om te eten ... ik kreeg er géén hap in .... emotie en vermoeidheid speelden me parten ...
Op kosten van het hotel vloeide de Champagne .... dat gaat er altijd in .......

Om halftwaalf stond ik onder de douche en even later hoefde ik géén schaapjes te tellen om in te slapen ..... s' morgens om vijf uur werd ik wakker van de honger  en heb twee wafeltjes van de aldi naar binnengewerkt .....

om zeven uur op en om halfacht met de wagen naar de startplaats om mijn trofee af te halen ( dit moet voor negen uur gebeuren .... anders telt het niet meer voor goud )
wat een mens allemaal doet ..... voor vijf onnozele gaatjes in een papieren polsband ..... tot het uiterste gaan .... maar ik ben tevreden en vooral trots dat ik dit nog op mijn leeftijd heb kunnen realiseren ..... op naar de volgende uitdaging .....





Tweemaal goud op drie dagen tijd ...... amaaaaaai ik zijn content ........

de trofees hebben een mooie plats gekregen bij mijn PC ..... veel waarde hebben ze niet maar de emotionele waarden die erachter liggen zijn om zo groter .....
Dit zal ik nooit meer vergeten .... telkens ik ernaar kijk komen herinneringen naar boven

DAT PAKT MIJ NIEMAND AF !!!!!!

Ondertussen staat mijn naam al op de lijst van Finischers op de site van stoneman ( zowel road als MTB dolomiti)

www.stoneman.it 




gr en tot het volgende bericht




Geen opmerkingen:

Een reactie posten